Anadolu’nun güneyindeki en uç noktada bulunan Anamur Burnu’nun, doğuya bakan yamaçlarında kurulan Anemurium’un geçmişi ile ilgili kesin bir bilgi olmamasına rağmen, yazılı kaynaklarda kentin MÖ 4’üncü yüzyıllarda kurulduğu tahmin ediliyor.

İngiliz Albay Francis Beaufor’un, Akdeniz‘de 19. yüzyılda yaptığı keşifler sırasında tanınan kentte, 1960 yılında Kanada Toronto Üniversitesi’nden Elisabeth Alfoldi Rosenbaum tarafından yüzey araştırmaları başlatılmış. Daha sonra Kanada British Colombia Üniversitesi’nden Prof. James Russel başkanlığında sürdürülen kazı ve restorasyon çalışmalarına ise 1998’de son verilmiş.

Yukarı ve aşağı kent olmak üzere iki bölümden oluşan Anemurium’da göz alıcı yapılar arasında surlar, 3 hamam, 60 metre genişliğinde tamamlanamamış tiyatro ve 900 kişilik oturma yeri bulunan odeon (konser salonu) yer alıyor.

Rüzgarlı yer anlamına gelen ve MS 1. yy’da çevresinde ilk kez surların yapıldığı antik kent, kısa bir süre Kommagene Kralı IV. Antiochos (MS 38-72) egemenliğine de girmiş. Kıbrıs’a olan coğrafi yakınlık, Romalılar Dönemi’nde buranın ara bir istasyon olarak kullanılmasını sağlamış.

Kara yoluyla Toroslar’daki en önemli Roma kentlerinden biri olan Germaniopolis ile bağlantılı olan şehir, bölgedeki doğal kaynakların ticaretinin yapıldığı önemli bir merkez özelliği de taşımış. Tarih boyunca Sasaniler, İsaurialılar ve Araplar’ın egemenliğine giren bölge, 12. yy’dan itibaren Selçuklular ve Karamanoğulları ile Türk hakimiyeti ile tanışmış.

Kilikya’nın en iyi korunmuş şehirlerinden biri olan Anemuruim’da arazi, limandan başlayarak hafif bir eğimle yükseliyor. Surlar şehri yarım daire biçimde çeviriyor. Surların dışında kalan ve Anadolu’nun en iyi korunmuş nekropol alanını oluşturan mezarlık, ilgi çeken noktalardan.

MÖ 4 ve 1. yy’lara tarihlenen beşik tonozlu, iki katlı, tek veya iki odalı 350 civarındaki mezar ile su kemerleri ve kilise kalıntıları da ziyaret edilebiliyor. Kentte ortaya çıkarılan mozaikler Anamur Müzesi‘nde sergileniyor.